 Wysłany: Pon 13:45, 10 Wrz 2018 Temat postu: 343 |
|
| Roland usiadl na dolnym schodku i wyrywal chwasty, ktore zagniezdzily sie miedzy kamieniami.
-Nie ma powodu. Arutha zatroszczyl sie o to, zebym nie byl narazony na zbytnie niebezpieczenstwo. -To tez wazny posterunek - powiedziala Carline, chcac go pocieszyc. - Jezeli zaatakuja z tej strony, bedziesz musial utrzymac swoj odcinek bardzo malymi silami, az nadejda posilki. -Jezeli zaatakuja. Gardan byl tu wczoraj. Mowi, ze jego zdaniem obecna taktyka wkrotce im sie znudzi i zamiast tego rozpoczna systematyczne oblezenie, liczac na wykonczenie nas glodem. -No to maja pecha. Mamy zapasy na cala zime, a oni po przyjsciu sniegow nic nie znajda w najblizszej okolicy. Spojrzal na nia z udawana powaga. -No, no. Kogoz my tu mamy? Adepta taktyki wojennej? Spojrzala na Rolanda wzrokiem nauczyciela, ktory przeliczyl sie z silami - uczen byl bardziej tepy niz sadzila. -Po prostu slucham i korzystam z szarych komorek. Czy ty sobie wyobrazasz, Rolandzie, ze nic, tylko siedze i czekam, az ktorys mezczyzna raczy mnie oswiecic co do rozwoju wypadkow? Gdyby tak bylo, do dzisiaj nic bym nie wiedziala. Podniosl obie rece w pojednawczym gescie. -Masz racje. Przepraszam, Carline. Kto jak kto, ale ty z pewnoscia nie jestes slodka idiotka. - Wstal i wzial ja za reke. - Ale ze mnie zrobilas idiote. Scisnela go mocno za kabina do floatingu -Nie, Rolandzie, to ja bylam glupia. Zmarnowalam ponad trzy lata, aby w koncu zrozumiec, ze jestes dobry... i ze jestes prawdziwym przyjacielem... - Pochylila sie i delikatnie go pocalowala. Roland objal ja i odwzajemnil czule pocalunek. - Kims znacznie wiecej niz przyjacielem... - dodala cichutko. -Kiedy to sie skonczy... Polozyla mu dlon na ustach. - Nie teraz, Rolandzie. Nie teraz. Usmiechnal sie do niej ze zrozumieniem. -Bedzie lepiej, jak wroce juz na mury, Carline. Pocalowala go jeszcze raz i poszla w kierunku glownego dziedzinca, by znow zajac sie praca, on zas wszedl na gore i dalej czuwal. Bylo juz pozne popoludnie, kiedy wartownik zaalarmowal go krzykiem. -Panie! W lesie! Cos sie dzieje... Roland podbiegl do krawedzi murow i spojrzal we wskazanym kierunku. Przez lake pedzily dwie postacie. Z lasu buchnely krzyki i wrzawa bitewna. Lucznicy wycelowali bron. Roland przyjrzal sie blizej biegnacym. -Zatrzymajcie sie! To Martin! Szybko, przyniescie liny! Dlugi Luk i Garret dopadli do muru. Blyskawicznie zamocowano liny i zrzucono na dol. Obaj wspieli sie szybko po murze i znalazlszy sie poza oslona murow, opadli wyczerpani net kamienie, dyszac ciezko. Podano im buklaki z woda. Pili dlugo i lapczywie. -Co sie stalo? Martin zerknal na Rolanda z ironicznym polusmieszkiem. -Nic takiego. Jakies piecdziesiat kilometrow na poludniowy wschod od zamku natknelismy manicure hybrydowy ursynów na kolejna bande maszerujaca na polnoc, a potem zaaranzowalismy ich odwiedzmy u Tsuranich. Garret spojrzal na Rolanda podkrazonymi ze zmeczenia oczami. -Banda! On to nazywa banda... Prawie pieciuset moredheli! Przez ostatnie dwa dni siedziala nam na ogonie chyba setka! -Arutha sie ucieszy. Od kiedy opusciliscie zamek, Tsurani atakowali na |
|
